Rustiger AAN
Laatst kreeg ik levensadvies. Als ik globaal mijn week beschrijf dan kijken mensen naar me alsof ze Jochem Myjer in zijn beste doen over het podium zien stuiteren. En hoewel het heus wel eens anders is geweest, ik kwam erachter dat dit voor mij nu precies is zoals ik het hebben wil.
Deze mens (eind dertig) zei: "Heeft iemand je wel eens gezegd dat je het misschien wat rustiger aan moet doen? Ja? Heeft iemand dat wel eens tegen je gezegd? Nou dan zeg ik dat niet tegen je.”
Logische implicatie: einde onderwerp.
Hij vervolgt. “Als je je helemaal kapotloopt in het begin van je carrière, dan ga je dat voelen in de tweede helft en dan kom je dus nooit meer boven een bepaald niveau uit.” Aha! Dacht ik. Sputterde nog wat tegen en rondde het gesprek af.
Later dacht ik erover: voor hem werkt het, 'rustiger aan'. Voor mij niet. We zijn een ander type apparaat. Drie knopjes of twee. 'Rustiger aan' of 'voluit'. En hoewel ik nu bewust ruimte maak voor 'uit', ik besef me dat ik nooit hoef te compenseren op 'vol'.
Beiden types hebben overigens geen garantie op de tweede helft van hun carrière.
Foto van Youtube bij een fragment uit de voorstelling Even Geduld Aub! (2013) • jochemmyjer.nl
